Alternatywne, inwazyjne metody leczenia zaburzeń żylnych i chorób żylnych
Oprócz nieinwazyjnej terapii uciskowej istnieją również inwazyjne metody leczenia zaburzeń żylnych.
Skleroterapia
Skleroterapia jest złotym standardem stosowanym w leczeniu pajączków żylnych i żylaków. Skleroterapia to zabieg przeprowadzany pod kontrolą ultrasonografii, który obejmuje kaniulowanie żyły i wstrzykiwanie sklerozantu w postaci płynu lub piany (na przykład siarczanu tetradecylu sodu) lub kleju (na przykład kleju cyjanoakrylowego). Sklerozant prowadzi do niedrożności ściany żyły, powodując transport krwi do innych, zdrowszych żył. Zapadnięta żyła powinna zostać ponownie wchłonięta do otaczającej tkanki i z czasem zaniknąć.
Ten ambulatoryjny i krótki zabieg nie wymaga znieczulenia, a pacjenci są w stanie chodzić wkrótce po jego przeprowadzeniu. Ruch nóg po zabiegu jest ważny, aby zapobiec tworzeniu się skrzepów krwi. Ponadto pacjentom zwykle zaleca się noszenie pończoch uciskowych lub bandaży przez określony czas. W zależności od wielkości i lokalizacji żył może być konieczne przeprowadzenie kilku zabiegów skleroterapii.
Flebektomia
Flebektomia jest minimalnie inwazyjną procedurą ambulatoryjną stosowaną w celu usuwania powierzchownych żylaków w znieczuleniu miejscowym. Najpierw za pomocą skalpela lub igły wykonuje się kilka małych nakłuć lub nacięć w skórze w pobliżu wybranych żylaków. Następnie wprowadza się haczyk do usuwania krwi z żylaków poprzez małe nacięcie.
Czas trwania tej procedury jest stosunkowo krótki – od 30 minut do jednej godziny. Pacjenci są w stanie wykonywać codzienne czynności wkrótce po flebektomii, ale zaleca się powstrzymanie się od ćwiczeń aerobowych i noszenia ubrań uciskowych przez co najmniej dwa tygodnie.
Endotermiczna ablacja laserowa lub radiowa
Endotermiczna ablacja laserowa i endotermiczna ablacja radiowa to techniki wewnątrznaczyniowe, które wykorzystują źródło energii (laser lub fale radiowe) do generowania energii cieplnej w celu uszkodzenia i obkurczenia ściany żylnej, a tym samym zamknięcia żylaków.
Dopływ krwi jest przekierowywany do zdrowszych żył, a szczelnie zamknięta żyła zostaje ostatecznie wchłonięta przez miejscową tkankę. Obie metody są mniej inwazyjne niż konwencjonalne zabiegi chirurgiczne i trwają od około 30 minut do jednej godziny. Pacjenci są w stanie chodzić wkrótce po zabiegu, a jednocześnie odczuwają mniejszy ból, szybciej wracają do zdrowia i uzyskują podobne rezultaty kosmetyczne w porównaniu do konwencjonalnej chirurgii żylnej.
See video on YouTube (w języku angielskim)
Usuwanie żył
Usuwanie żył to zabieg chirurgiczny wykonywany w znieczuleniu ogólnym lub znieczuleniu miejscowym w celu usunięcia refluksu żyły głębokiej. Najpierw wykonuje się bardzo małe nacięcia (zwykle w pachwinie i przyśrodku uda), a następnie wprowadza się do żyły cienki, elastyczny drut z tworzywa sztucznego przez górne nacięcie i prowadzi przez żyłę w kierunku drugiego nacięcia dalej w dół nogi. Żyła jest przymocowana do drutu, a następnie wyciągana, czyli “usuwana” z ciała.
Na koniec nacięcia są zszywane i zakładane są opatrunki uciskowe. W niektórych przypadkach wymagany jest jednodniowy pobyt w szpitalu. Przez pewien czas po zabiegu zalecane jest noszenie odzieży uciskowej lub bandaży uciskowych. Faza rekonwalescencji trwa zwykle od dwóch do czterech tygodni, podczas których zaleca się unikanie ciężkich ćwiczeń fizycznych.
Dowiedz się więcej
Czym jest terapia kompresyjna?
W jaki sposób klasy kompresji przekładają się na zastosowania rajstop?
